Willem, Reynaert de Vos

Als een Nederlands dichter in Duitsland bekend wil worden – en dat willen ze allemaal – moet hij of zij bij Ard Posthuma (foto: Corné Sparidaens/DvhN) zijn. Niemand kan zo goed Nederlandse poëzie overzetten naar het Duits als de literair vertaler uit Groningen. Maar Posthuma (Haarlem, 1942) vertaalt ook naar het Nederlands en heeft zo zijn eigen voorkeuren. Onvertaalbaar geachte cultboeken ontsluiten bijvoorbeeld, of reuzen uit de Europese literatuur wakker maken.

Na de complete Faust van Goethe, De Graal van Chrétien de Troyes en Het lied van Roeland van Turoldus is nu zijn Reynaert de Vos als boek verschenen. 'Dè grote bijdrage van ons taalgebied aan de wereldliteratuur', duidt Posthuma het epische diergedicht uit de Middeleeuwen. 'Er bestaan van de Reynaert verschillende versies, de Franse Roman de Renart is ouder, de Duitse bewerking Reineke Fuchs dankt zijn roem aan niemand minder dan Goethe. Maar de beste versie, die hebben wij!'

En dat terwijl er al zoveel Reynaert-vertalingen bestaan.

Waarom zo vaak en zo veel? 'Omdat het boek het verdient', zegt de Groninger vertaler, die na lezing van een beschouwing in Stemmen op schrift van Frits van Oostrom opnieuw enthousiast raakte over Reynaert. 'De taal, de tijd, de smaak van de lezers veranderen. In 1960 werden studenten in Leuven nog verplicht een gekuiste versie te bestuderen. Daarom is het goed dat van tijd tot tijd opnieuw naar zo’n tekst wordt gekeken.'

'Zijn verhalen zijn bevolkt met mensen zoals hij zelf is: ze balanceren tussen het maatschappelijke en onmaatschappelijke. [...] IJzersterke verhalen, met ijzersterke zinnen en met een vreemde humor.'
Het Parool

'Een stijl die zo eenvoudig is, dat je er als lezer van schrikt hoeveel effect dat oplevert.'
Elsevier